Goed nieuws! We hebben officieel bericht gekregen: Gunter Demnig komt zondag 14 oktober de Stolpersteine in Eibergen leggen. Een programma voor deze dag zal nog volgen. We houden u op de hoogte via de website! Hieronder vind u informatie over het Stolpersteine project

De Stichting ”Ik vraag me af …” plaatst in Eibergen Stolpersteine voor de woningen van de van hier weggevoerde bewoners die in de concentratiekampen zijn vermoord.

Daarvoor zijn de gegevens verzameld:
Uit het 1e boekje van Bert Smeenk “Ik vraag me af” en gegevens van familie van de slachtoffers en van het Joods Historisch Monument, JHM.
Het gaat om 13 Stolpersteine in het centrum van Eibergen. De Gemeente heeft ons toestemming gegeven en medewerking aangeboden.
De huidige bewoners/ eigenaars van de huizen waar de stenen gelegd gaan worden zijn geïnformeerd en hebben geen bezwaar.
We hebben het plan aangeboden aan Gunter Demnig en hem gevraagd de stenen te komen leggen. We staan op de wachtlijst en het wordt mogelijk pas eind 2018 of begin 2019 dat we aan de beurt zijn.
Voor de financiering van de Stolpersteine, die 120 euro per stuk kosten, komen bijdragen van familieleden, mensen met belangstelling voor het Joodse leven in Eibergen en van een gulle gever die onbekend wenst te blijven. We bedanken allen die een bijdrage hebben aangeboden.

Wat zijn Stolpersteine?
“Stolpersteine” is een project van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig (1947, Berlijn).
Het zijn stenen van 10×10 cm met daarop een messing plaatje waarin de naam, geboortedatum, deportatiedatum en plaats en datum van overlijden staan van de slachtoffers. Bovenin staat de toevoeging: “Hier woonde”. De stenen liggen vlak in de straat, voor het woonhuis vanwaar de mensen zijn weggevoerd, maar vallen op door hun kleur en de weerkaatsing van het licht. Als voorbijganger wordt je blik ernaar toe getrokken. Je wordt uitgenodigd om stil te staan en de informatie op de steen te lezen. Het struikelen is dus niet letterlijk, maar symbolisch. Het is de bedoeling dat op deze wijze de geschiedenis van de weggevoerde en vermoorde slachtoffers kan worden gelezen.

Immers: Een mens is pas vergeten als men zijn naam niet meer kent.

Dit project wordt verzorgd door Ans de Groot en Willemien Beusink.